Witaj na mojej stronie poświęconej białym wierszom. Zanim przejdę do wyjaśnienia, czym są białe wiersze, chciałbym podzielić się z Tobą krótką historią, która jest nieodłączną częścią mojego życia. Kilka lat temu moja żona, osoba pełna pasji, życia i marzeń, zginęła tragicznie w wypadku. Z dnia na dzień świat, który znaliśmy, zniknął. Zostałem sam, ale nie samotny w moim bólu. Czasami w ciszy, gdy moje myśli błądziły, starałem się zrozumieć to, co się stało. I to właśnie wtedy, w momentach zadumy, poczułem potrzebę wyrażenia siebie – tego wszystkiego, co nosiłem w sercu, czego nie potrafiłem wypowiedzieć słowami. Białe wiersze stały się dla mnie jedną z form tego wyrazu.

Białe wiersze, inaczej zwane wierszami wolnymi, to gatunek poezji, w którym nie obowiązuje żaden stały układ wersów, rymów ani rytmu. Są to wiersze, które wyzwalają piszącego od tradycyjnych ram poetyckich. Ich siła tkwi w wolności – w swobodzie wyrażania myśli i emocji bez konieczności dopasowywania ich do z góry określonych form. To rodzaj poezji, który nie szuka porządku w słowach, ale raczej stara się uchwycić naturalny rytm ludzkich przeżyć, ich nieuchwytną esencję. Wiersze białe to przestrzeń, w której cisza spotyka się z słowami. Są niczym opowieści, które płyną z wnętrza, które nie zawsze muszą być jednoznaczne, ale zawsze mają głębię i autentyczność. Zamiast klasycznego porządku, białe wiersze pozwalają na swobodę – jak życie, które jest pełne nieoczekiwanych zwrotów, chwil nieprzewidywalnych i pełnych bólu, ale także czułości. Kiedy piszę białe wiersze, nie szukam łatwego rozwiązania. Zamiast tego próbuję oddać to, co czuję w danym momencie – bez kompromisów, bez ukrywania. Czasami są to słowa pełne smutku, innym razem nadziei, a jeszcze innym razem cisza, która mówi więcej niż jakiekolwiek słowa. Każdy wers jest jak kropla, która tworzy rzekę moich myśli. Zachęcam Cię do odkrywania białych wierszy razem ze mną. Może znajdziesz tu coś, co rezonuje z Twoimi własnymi doświadczeniami. Może zrozumiesz, że nie jesteśmy sami w naszej drodze, nawet jeśli wydaje się, że czasami jesteśmy otoczeni przez ciszę. Dziękuję, że tu jesteś.